در برخی از کشورهای آفریقایی کمکها جان افراد را حفظ میکند
بحران اقتصادی در منطقه حوزه یورو، سبب شده که دولتهای اروپایی از کمک های خود به کشورهای فقیر بکاهند.
بنا به آمار در دهه گذشته این بزرگترین میزان کاهش از کمک های اروپا به کشورهای فقیر بوده است.
بیشترین درصد از کاهش کمک ها در ۲۰۱۰/۲۰۱۱ توسط یونان و اسپانیا انجام شده است.
در کل هم کمک های اروپا برای توسعه در کشورهای فقیر ۱/۵ درصد پایین آمده است.
تعدادی از کشورهایی که کمکهای مالی اروپا به آنها کاهش یافته از فقیرترین کشورهای جهان هستند.
یک سازمان غیردولتی که این آمارها را بررسی کرده، در گزارش خود نوشته: "درحالی که سیاست های ریاضت اقتصادی اروپا را تحت فشارگذاشته، ما اکنون شاهد تاثیرات آن بر کمک هایی هستیم که به نجات جان افراد بستگی دارد."
در سال ۲۰۱۰/۲۰۱۱ اسپانیا که ششمین کشور اروپایی در زمینه کمک های انسان دوستانه به حساب می آید، میزان کمک های خود را به یک سوم رساند.
یونان هم از میزان کمک هایش ۴۰ درصد کاست.
این گزارش در زمانی منتشر می شود که اروپایی ها در حال بحث بر سر بودجه هفت سال آینده خود هستند.
کشورهای اروپایی بیش از نیمی از کمک ها را به کشورهای دیگر انجام می دهند.
بسیاری از کشورهای اروپا به تدریج به سمت معیارهای سازمان ملل می روند که از کشورها می خواهد برای ریشه کنی فقر، ۰/۷ درصد از درآمدهای خود را صرف کمک به کشورهای دیگر کنند.
هلند و بعضی از کشورهای اسکاندیناویایی حتی از این میزان هم فراتر رفته اند.
در اروپا کشورهای آلمان، بریتانیا و فرانسه با فاصله بسیار بیشترین میزان کمک را روانه کشورهای فقیر می کنند. به ترتیب با ۱۴ میلیارد دلار، ۱۳/۵ میلیارد دلار و ۱۲ میلیارد دلار.
آدرین لوت، یکی از نویسندگان این گزارش است که می گوید کشورهای آفریقایی بیشترین میزان کمک را نیاز دارند.
او برای مثال از موزامبیک و تانزانیا نام می برد که "کمک ها هر روز جان افراد را حفظ می کند."
برخی می گویند که این کمک ها سبب می شود دولت ها در کشورهای فقیر، مسئولیت خود را نپذیرند و از زیر وظایف خود در قبال شهروندان شانه خالی کنند.
آقای لوت در جواب به این گونه انتقادها، از کشور غنا مثال می زند که حال دارد از دریافت کمک های نقدی بی نیاز می شود.
او می گوید که برخی از کشورهای آفریقایی دیگر نیز در این راه قدم بر می دارند که از این پس تنها کمک هایی برای توسعه بپذیرند.
آقای لوت ابراز امیدواری می کند که در آینده کشورهایی که خودشان گیرنده کمک هستند، در مواقع دیگر به کشورهای دیگر هم کمک کنند.